Ouderwets Jagen en Schieten door Wilebald te Poel.
Hiermee bedoel ik jagen met
antieke spullen en wel met buskruit. Buiten het feit dat die oude
geweren eigenlijk veel mooier zijn dan nieuwe, dragen zij altijd een
verhaal met zich mee. Vaak is de geschiedenis van het wapen onbekend,
maar als het van jouw overgrootvader geweest is of van een beroemde
persoon krijgt dit eeuwenoude jachtmiddel een bijzondere waarde. Nu
spreken we ook van waarde die bepaald wordt door de kwaliteit, de
techniek en de maker. De meeste oude wapens waar nog mee geschoten
wordt zien er eenvoudig uit. Vaak bezitten zij lopen van zogenaamd
Damaststaal. Door de vlechtstructuren en wijze van etsen en roesten
zijn vaak zeer fijne en mooie structuren zichtbaar aan de buitenzijde
ontstaan. De oude wapenlopen zijn vaak gebruineerd. Dat was in de
negentiende eeuw een verspreid gebruik. Ook zijn er uit die tijd
geblauwde en blanke vuurwapens bekend. Ofschoon mij niet bekend is of
er jagers zijn die nog met vuursteen hagelgeweren jagen kan het wel.
Misschien doe ik dat nog eens met mijn kaliber 16 uit eind achttiende
eeuw. Waar ik en mijn kompanen nu de meeste ervaring hebben is de jacht
met percussie hagelgeweren en ook met zwartkruit achterladers. In de
regen of de snerpende kou is het omslachtig percussiegeweren te laden.
Behalve het bekende probleem van hoe houd ik mijn kruit droog is het
onder barre omstandigheden niet bepaald makkelijk een percussiekapje op
het schoorsteentje aan te brengen. Het laden kan eenvoudig uit de
kruitfles, prop erop, hagel uit de zak en als afsluiting een
afdekplaatje. Het wapen is pas definitief geladen als het kapje op de
schoorsteen zit en de haan in de achterste stand. Het verdient echter
aanbeveling de haan in de veiligheidsstand (half cock) te behouden
totdat men daadwerkelijk gaat schieten.
Indien er met achterladers
wordt gejaagd is het voorbereidende werk al thuis gedaan. De zwartkruit
hagelpatronen moet men daar zelf maken. Met de ster krimppers of een
zogenaamde rolkrimp. Deze hagelpatronen worden niet meer door de
munitiefabrieken gemaakt, laat staan met alternatieve hagel. Gezien de
prijs van losse bismuthagel kan men beter bestaande bismutpatronen
slopen en met zwartkruit nieuwe maken. Wat ik iedereen dringend afraad
is het schieten met antieke geweren met alle gewone (nitro) patronen.
De lopen en de kamers zijn niet gebouwd om de hoge druk van moderne
patronen te weerstaan. Mensen die zoiets doen houden een scherpe
granaat vlakbij hun eigen gezicht en de omstanders. Niet doen dus. Ook
is jagen met zwartkruit in een droge omgeving af te raden vanwege het
brandgevaar door smeulende kruitresten. Dan mag je daar zeker niet meer
terugkomen. Als je nu wil weten of je veilig kan schieten met een oud
geweer biedt dan het geweer aan deskundigen ter keuring aan. Als een
antiek geweer een beetje rammelt kun je vaak toch nog veilig mee
schieten. Bij twijfel testen wij onze oude geweren waar we mee willen
gaan schieten uit met een dubbele zware lading. Het geweer wordt dan
geladen in een autoband geplaatst met een lang touw aan de trekker. Op
veilige afstand met bijvoorbeeld een auto ertussen trekken wij aan het
touw. Het is ons al een keer voorgekomen dat de kamer van een geweer
bij zo’n test geploft is. Het hangt nu bij mij aan de muur. Waarmee de
zin van het testen aangetoond is. Wat ook wel eens voorkomt is dat de
schroefdraad van het schoorsteentje (piston) weggeroest is waardoor
deze als een projectiel achterwaarts kan vliegen.
Op gezette tijden dienen daarom de pistons gecontroleerd en voorzien van isolatietape,
maar ook de sloten controleren op restanten kruitslijm en reinigen. Ook
dat kan namelijk ploffen.
Zwartkruit wapens worden bij gebruik heel erg
vuil. Met heet water en zeep en een scala aan sop- en
schraaphulpmiddelen zijn ze echter goed schoon te krijgen. Sommige
eigenaren gaan zelfs met de lopen van de gebruikte geweren onder douche
of leggen ze in een heet bad. Vuile handen krijg je ervan, maar ook dat
hoort erbij.
De antieke zwartkruit geweren,
die niet verlofplichtig zijn, kunnen gewoon naast de zes
verlofplichtige jachtwapens op de akte worden vermeld ondervermelding
van een nummer dan wel naam. In het jachtveld moeten de wapens namelijk
gedekt zijn door de juiste papieren om herkenning bij controle mogelijk
te maken. Bij transport is verplichte verpakking van het wapen gelijk
aan dat van nitro-wapens. De plek van bewaren thuis is niet bij wet
omschreven. Je mag ze dus Vrij aan de muur hangen. Eventuele zwartkruit
munitie moet wel volgens de voorschriften worden opgeborgen en door de
juiste papieren gedekt.
Zwartkruit jagen met voorladers
is niet iets voor jagers die van een groot tableau houden, want met het
herladen gaat veel tijd gepaard. je wordt gezien door het wild en als
je klaar bent zijn de duiven de stal al lang weer uit. Maar bij elk
schot is het genieten van het effect. Een hoop rook, een harde doffe
knal, die ver een echo veroorzaakt, je maten in de lach en dan
verwondering over de goede resultaten. De snelheid en de doorslag van
de lading doet namelijk slechts weinig onder aan dat van de doorsnee
nitro-patroon. Dat is uitgezocht met behulp van een chronograaf en met
dekkingsbeelden. Men kan dus ook in het kader van juist natuurbeheer en
schadebestrijding met die oude geweren nog echt weidelijk aan de slag.
Het duurt alleen ietsje langer voor het schot eruit is dus moet je meer
voorgeven.
Training voor jagers in deze ouderwetse jachtdisciplines op de schietbaan wordt daarom aanbevolen.
Inlichtingen over het zwartkruit schieten kunt u inwinnen bij het Nederlands Proppenstampers Gilde via info@proppenstampers.nl